IRATI XTREM vs. IRIMOKO MAGALAK

Kaixo guztioi


Aspaldi ez genuela idazten baina ez pentsa gure txoko honetaz ahaztu garenik. Izan ere gogoratu gera baina ez genuen kalitateko ezerrez, zuei guztioi kontatzeko modukoa!!!


Izan ere, Buztangorri "erdia" entrenatzen aritu da eta entrenamenduak kontatzea ez da horren interesgarria. Ta entrenatu, zertarako? ba Irati Xtrem egiteko. Quebrantahuesosen izena eman genuen baina arraroa den bezela tokatu ez zitzaigunez beste zerbait egin behar zen.

Azkenean iritsi zen eguna. Idazten ari denak (Carlos Sastrek) ezin dizue gauza handiegirik kontatu, bera ez baitzen joan. Carlitos Urretxu aldean ibili zen mendi bizikletan, Irimoko magaletan.


IRATI XTREM 
Kuadrila polita joan zen Buztangorri koadrila representatzea: Michael Rasmussen, Fabian Cancellara, Cacaito Rodriguez (& CIA) eta denen buru La Cobra Ricco.


Argazkiak uzten ditut ikus ditzazuen eta baita tarte zuri bat ere, hauetako batek beraien esperientziaren hitzez bete dezan.


Horrela eskatuz gero.... hemen dator Cancellara bere lehenengo bideko bizikletaren esperientziaren berri ematera.


Hitz batean deskriba liteke Otsagabia inguruan izandako esperientzia. GOGORRA. Agian hobe deskeriba liteke bitan. OSO GOGORRA. Edo agian hirutan. OSO OSO GOGORRA. Edo.......


Gure txangoa ostiral arratxaldez hasi zen. Lanetik irten oduko konboi ezberdinetan bada ere Otsagabia alderuntz abiatu ginen guztiok. 5 pertsona, 2 kotxe eta autokarabana batean, baten bat bezperan berotu eta autokarabanarekin zetorren Bartzelonatik, besteak berandu lanetik... Baina 22.30ak aldera han ginen bostok makarroiez sabela betez.


Larunbat goizak eguraldi bikainez esnatu gintuen. Uniformeak jarri eta goizeko 9etan ekin genion bideari. Ricco jaunak lehenengo metroetatik bakarrik utzi gintuen. Marka haundi bat egitea baizuen helburu aitortu ez bazigun ere. Bestade Cacaito bere neskalagunarekin joan zen aurrera eta pelotoia itxiz hasera haseratik gelditu ziren Rasmussen eta Cancellara. 9 portu genituen aurretik eta pazientzi askoz hartu genuen gu biok bederen ibilbidea.


Irten orduko jarri zen aldapa gora errepdidea, Jaurrieta. Hau jetsi eta metro bat ere ordekan egin gabe Remendia igo genuen eta gauza bera pasa zitzaigun Abaurrea-gainarekin. sasi ordekan kilometro batzuk egin ondoren, Orbaitzetan barna, "Muro"-ra heldu ginen. 500 metroko aldapa pikoa %20tik gorako maldarekin. Pixkat bat jetsi, lehengo anoa postua igaro eta Azpegin gora abiatu ginen. Azpegiren azken bi kilometroek ondoren zetorrenari neurria hartzen hasteko balio izan zuten. Azpegira arte Rasmussen eta Cancellara batera joan ziren baina hemen lehenengoak bere eskalatzaile doaiak agerian utzi zituen. Goran zain neukan eta beherantza batera abiatu ginen. Jetsiera gogor baten ostean 180ºko kurba eta Errozate. Nik orain arte igo dudan portu gogorrena ezbairik gabe. Hasi orduko Rasmussenek ritmo biziegia jarri zuen cancelararentzat eta atzean gelditu zen. Nire ritmoa hartu nuen eta gorantza habiatu nintzen poliki-poliki.  %12 inguruan ditu lehen 5 kilometroak. Portu erdi inguruan Cancellarak Rasmussen harrapatu eta batera igo ziren ia goraino iritsi arte. Goitik behera eta segituan Suzai lepoa eta berdin Bagargirekin (Irati). Iratiko maldetan Rasmussenek pott egin zuen eta Cancellarak aurrera jarraitu zuen Larrauko herriaren bila. Nire aurtengo Irati Xtrem Larrauko herrian amaitu zen. Hortxe nuen markatuta aurtengo Irati Xtrem eta bertan gelditu nitzen. Hurrengo egunetan pixkat bat damutu naiz igotzen saiatu ez izanaz baina hurrengo urtean ere hortxe egongo da!!


Eta zer gertatu zen Cacaito, bere neska eta Riccorekin???


Cacaitok eta neskak bukatzea lortu zuten. Cacaito lan itzela egin zion bere "andreari". (Egunen batean eskertuko dio)


Eta La Cobra Ricco.......     4. POSTUAN helmugaratu zen!!!!!!!!! erakustaldi bikainak eman omen zituen Errozaten eta Larrauen gora!!! ZOIRONAK!!!

 Eta orain beste batzuk Urretxun egin genuena kontatuko dizuet labur labur.




IRIMOKO MAGALETAN


Labunbat goiz ederra aprobetxatuz, Carlos Sastre, Jeans Voight eta Salvatore Comesso buelta txiki bat ematera atera ginen. 

Ez genekien zer buelta eman beraz normalean bezala Santa Barbara goraka abiatu ginen lasai lasai, ordurako eguzkiak gogotik jotzen baitzuen. Santa Kutzen eskubira hartu eta Neberako bideari ekin genion. Ez genuen betiko bidetik igo, ezta Baztarriñatik ere, beste bide polit batetik baizik, baina azkenean toki berera iristeko, Meakara.


Handik Gorlarako joan ginen eta hemendik aurrera hasi zen SIGI-SAGA, bidetxur bat hartu, beste bat, ezkerrera, eskubira, aurrera, berriz atzera azkenean berriz ere toki berean azaltzeko, Meakan!!!!!!


Egun ederra zegoela eta goiz zela aprobetxatuz, Irimoko bidea hartu genuen, handik Lizarriturrira eta berriz bere Neberara. Jeitsiera horretan Sastrek nola ez sasi batzuetan deskantsu bat hartzea erabaki zuen   :)

Handik herrira buelta depositotik barrena. Azkenean buelta oso polita mendia nahi baduzue, pista gutxi eta bidetxur asko. Motza gainera 17 km eta azkar egiten dena desnibel asko gabea. Hemen uzten dizuet trakaren enlazea: Irimoko magaletan

Besterik gabe, hurren arte!!!!!!!!!!!

5. RUTA: Bardenas Reales

Kaixo blogero guztioi:


Pasatzen ari garen giroa tarteko azken 2 asteetan ezin izan gara bizikletan ibiltzera joan, beraz ez dugu bloga berritzako materialik bildu baina ordenadorean begiratzen...


Bloga eduki aurretik egin genuen ruta bat topatu dut eta nola ez berari buruzkoak kontatzera gatoz, Bardea Errealak (tracka). Ruta bat baino gehiago izan zen hau, kuadrila eskursio bikaina, bere "gauzatxoak" ere izan zituena, Cipolliniren bizikleta berriaren estrinaldia eta pajaroia, Kanterasen debuta... eta hortaz gain baten batzuei bazkaria kontrako eztarritik joan zitzaien!!!! baina bueno, egun handia azkenean.


Goiz hasi zen gauza hemendik, 7ak aldera atera ginen eta Arguedas aldera 8:30etan edo hola iritsi ginen, gasolinera batetan gosaldu eta 9etarako bizikleta gainean geunden, 60km inguruko buelta eder bati ekiteko gogoz. Lehen kilometroak "campo detiro"ari buelta ematen izan ziren, oso eramangarriak baina norbaitzuk sufrimendua zuten lagun...

Hortik gutxira etorri zen, perfilan markatuta genituen bi igoeretako lehenengoa, motza baina gogorra, handik bardea guztiak ikus zitezkeen, bista izugarri ederrak!!!! eta argazki familiarra ateratzeko aprobetxatu genuen.

 Arnasa bere onera bueltatu ondoren jeitsiera bizkorra egin genuen eta behar bada zatirik politena eta "arriskutsuenera" abiatu ginen "EL PASO DE LOS CIERVOS" deiturikoa. Ederra benetan parajea baina jeitsiera nahiko, puffff jejeje egia esan orduntxe hasiak ginen bizikletan ibiltzen eta koskobiloak eztarrira ere igo ziren han, orain uste dut, jeitsiko genuela. Gora harropuzkeria jejejeje

Kilometroak aurrera zijoazen eta tenperatura pixkana goraka zijoan, zerbait jan eta edan beharra zegoen, ahuntzana pixkat egiten!!!!

Esan bezala beroak eta kilmetroak faktura pasatzen zuten eta baita erdi galduta ibiltzeak ere, Sastreren GPS-ari bardenetatik hasi zitzaion gustatzen enbajadetan sartzea eta. Kondizio hauetan iritsi zen bigarren igoera, gogorra eta luzeaaaaaaaaaaaaaaaaaa, distantziz agian ez zen horrenbeste baina ordurako kasi metro bat igotzen bi jeisten genitun!!!!


Hortik aurrera dena aldapa behera zen, azken kilometro horiek oso azkar egin genituen, nahiz eta pintxazo bat ere izan. Azkenean denbora gehiena Cipolliniren zai pasa genuen. Ez zitzaion ba errekatxo batetan bainutxo bat hartzea, aixxxxxxx jejeje  :p


Ruta 13:00 aldera bukatu genuen, bertan dutxatu eta bazkaltzera joan ginen.  Bazkariaren kontua beste batek konta dezan uzten det...........


Beste bat arte..


Onak izan. Eta ea laister egualdiak pixkat hobera egin eta istorio berriekin gatozkizuen!!!!

KOSTATA BAINA BERRIZ ERE BUELTAN

Kaixo lagunak:

Hemen gatoz ere 2012 berri honetan. badakit azken aldian bloga eta bizikleta pixka bat baztertuta utzita genituela baina horrela gertatzen da urte bukaeran (euria, hotza, lupetza, santa lutziak, afariak, gabonak...).

Baina behin hori guztia pasata ekin diogu berriz ere watioak sortzeari. Urtea hasteko buelta lasai bat egin nahi genuen, baina nahiko kilometraje "handiarekin" hankak bere erritmoa hartzen joan daitezen poliki-poliki eta zer hoberik bidegorri bat baino. PLAZAOLAKO bidegorria.

Eguna goizean goiz hasi genuen, egun perfektua izango zelako intentzioarekin baina 8:30etatik aldrebestu egin zen. Infraestruktura arazo larriak izan genituen Andoaineraino joateko baina azkenean konpondu genuen. Buztangorri inoiz ez da botata gelditzen.

Lau izan ginen animatu ginenak: Fabian Cancellara handia, Michael Rasmussen Danes zuria, Salvatore Comeso italiar txikitoa eta Carlos Sastre aittona. Azken honek ziklismo profesionala utzia du baina gauza hauetara animatzen da.

Beno, arazoak tarteko iritsi ginen Andoainera eta ekin genion eguneko "abenturari".

Ibilbideak ez du zailtasun handiegirik eta hori eta hankak indarrek lepo zeudela baliaturik erritmo polittean ekin genion. Baina 6.km-an norbaiten hankek eta gorputzak ez zuten berdina pentsatu. Gure Rasmussen Daniarrak segituan erakutsi zigun bere nazionalitatearen kolorea, ZURIA. Dokumentu grafikoak badaude baina ez naiz jartzera ausartzen, si es por peticion popular jarriko det :p

Aurrera jarraituta nahiko ondo igo ginen eta segituan geunden Gipuzkoa-Nafarroa mugan. Ordurarte ez dago galtzeko aitzakirik baina tarte honetan pixka bat hadi ibili behar da.

 

 

 Esan gipuzkoako tartean tunelek ez dutela argrik baina lauetatik norbaitek foko dezente bat eramanda nahikoa da, besteak a intuicion jun daitzeke eta!!!!  Nafarroan tunelek argia dute, baina jakin egin behar da. Guk argi gabe pasa genituen baten batzuk baina azkenean konturatu ginen, sarreran interruptore bat dagoela!!

Muga pasata segituan geunden Leitza aldean. Hemen aurrera jarraitu, pintxo bat jo edo buelta hartzea deziditzen jarri ginen, izan ere Rasmusenek hankak hustuta zituen. Baina pixka bat aurrera jarraitzeko dezisioa hartu genuen. Ez zen luzerako izan, hiru kilometro pasata buelta hartu beharra izan genuen dei bat tarteko. Aurrera jarraitu genuenak argazki bat atera (hurrengorako non utzi genuen jakiteko) eta Leitzara jeitsi ginen, nola ez, pintxo bat lejia eder batekin dastatzeko.

 Sabela beteta buelta ez da zaila izaten baina beheraka ederki pasa genuen, nola ez, berotualdi handiak tarteko jejeje

Beno suposatuko zenuten bezala ez ginen Lekunberriraino iritsi, hortaz hurrengo baterako baditugu etxeko lanak!!!!!

Izan onak, pedalei eragin eta ez ahaztu hemen gaudela. Facebookean bizikletan ibiltzera goazenean jarri oi dugu, beraz norbaitek animatu nahi badu badaki. Besoak zabalik hartuko dugu!!!!!

Urretxuar Ibiltarien Flaxa

Aurtengoan ere martxan da, Urretxuar ibiltarien Flaxa. 


Aurreko asteartean BuztangorriMBT-ren txanda izan zen, hau da, geurea. Santiagoko Bidean izandako pasadizoak aurkeztu eta kontatu genizkien bertaratu zirenei.


Bideoaren eta saioaren izena "BBB: Barne Bakearen Bila" izan zen. Izena nondik datorren ez badakizue, intrigarekin gelditu beharko zerate jejeje. Hurrengoan saioetara azaldu!!!!!!


Beno hemen uzten dizuet 3 zatitan emanaldia edo hitzaldia emateko egin genuen bideoa. ez da oso santua, baina lehenengoa izateko ez dago gaizki!!!!


Gogoratu nahi dizuegu ere, Urretxuar Ibiltarien Flaxa ez dela oraindik amaitu. Bi saio gelditzen dira, 20:15 etan Labeaga Aretoan.
- Astelehena 28: "Viet Nam tuyet vöi nhò"
- Asteazkena 30: "Australia, aborigenei lapurtutako lurraldea"


LEHIAKETA: bideoen abestiak zergaitik jarrita dauden asmatzen duenarentzat sari eder bat dugu zai. Eta ederra esaten dugunean EDERRA delako da!!!!!

5. ETAPA: CALZADILLA DE LA CUEZA - ASTORGA

Kaixo berriz ere.


Honako honetan aurreko etaparen antzeko Castillako etapa bat kontatzera goaz. Etapa luzea 127,5 km baina gogortasuna luzeerak, bizikletan ibilitako denborak eta eguzkiak jartzen du. Hau duzue etaparen perfila, eskerrak horrelako etaparik hemendik aurrera ez zegoen bestela...... topatuko genuen barne bakea bai!!!!!!!!!

Eguna oso goiz hasi genuen hemen ere, ordurarte bezela, oinezkoen "presak" esnatu bait gintuen. Presa esaten dugunen ez dugu hanka sartzen ezta gezurrik esaten ere. Izan ere, gu jeiki ginean (ilun zegoen oraindik) lehen peregrinoak azaldu ziren alberguera. Goizeko 3:00etan Carrion de los Condesetik atera zirela esan ziguten, hortaz imajinatu...  Goizero bezela ondo gosaldu genuen, herrixkan zegoen taberna bakarrean eta etapari ekiteko prest geunden.


Etapa luzea izango zenaren mentalidadearekin. Izan ere bidea eginda zuten buztangorriko beste kideek etapa "angustiosoa" zela esaten zuten, luzea eta monotonoa. Baina bueno...


Gogor ekin genion egunari, ederto rodatzen, hortarako egokia zen bidean laua eta ona. 20 km egin ondoren Espainiako beste probintzi batean sartu ginen, Leonen. Argazkian ikus daiteke asfaltotik gindoazela. izan ere, tarte honetan tranpa txiki bat egin genuen. Tranpa hau egin edo ez izan zen Cancellarak eta Sastrek izan genuen diskusio bakarra. Batek "benetako" bidetik egin nahi zuen eta besteak errepidetik. Izan ere, bidea, errepidearen paraleloan zijoan denbora guztian eta.....  azkenean adostasun batera iritsi ginen eta kilometro asko eta asko asfaltotik egin genituen, (gutxienez inongo pertsonarik eskibatu gabe). 

Konturatu baino lehen, 30 bat km eginda genituen eta aurreko etapan jarraituko genuen estrategiari kasu eginez, mokautxo bat egiteko ordua iritsi zen. Mokautxo hori, Bercianos Del Real Caminon suertatu zen.

Mokau egin eta ur trago baten ostean errez egin genituen hurrengo kilometroak. Egia esan ez zen horregatik izan. Gauza da, Cancellara ta Sastre ederki gindoazela zelaian bixi-bixi. Gure aurrean 5 bat ziklista zijoazen gu bezala baina poliki poliki arrapatu egin genituen eta baita pasa ere. Guk aurrera jarraitu genuen eta hara non, "pikatu" egin zirela. Gure atzetik zetozen distantzia batera baina alde egiten utzi gabe. Halako batean aurreratzen utzi genien eta beraien gurpilean sartzeko aukera egin genuen. Hala egin genituen 30km gutxienez.  

Arritzekoa izan zena zen, ordurate, Sastre ederki zebilela Cancellara gurpilean hartuta bideari km-ak errez janez, baina beste hauen gurpilean sufritzen zijoan. Berak zioenez bide guztian okerren aurkitu den kilometroak izan ziren.


Urarentzat depositoak ere ikusi genituen, Cancellarak egiten dituenak jejejje

Eta pixkana kilometroak eginez, Leonera iritsi ginen. Hiri polita, gainera alde zarrean pintxoak eta ederki zeudela genekien, eta zer hobea pintxo horiek probatzea baino.

Leoneko katedrala eta alde zaharra ikusi eta pintxo ederrak jan ostean berriz ere martxan jartzeko prest geunden. Hurrengo geltokia Hospital de Orbigo genuen, berez, etaparen amaiera. Kilometro hauek ere erritmo onean egin genituen, arestian esan bezala bide hau ere monotonoa suertatu zitzaigun. Eta 100km egin ondoren hantxe geunden. Guk uste baino azkarrago gainera.

Etaparen amaiera zen berez baina ondo geundela eta goiz zela ikusirik aurrera jarraitzea erabaki genuen. Beste 20 bat kilometrotan. Astorga izango zelarik etaparen amaiera.


Marka da hemendik aurrera izan zela etaparen zatirik politena. Asflatoa eta zelaia utzi eta harrizko bideetan eta aldapetan murgildu ginen. Egia esan hankek eskertzen zuten horrelako aldaketa noizean behin. Azkeneko zatia ere edeto egin genuen. Gainera Cancellarak lagun Ingles bat egin zuen. Hasieran tipoak HI!!!!  esan zion. Cancellara atzean utzi zuen aldaparen lehen metroetan baina bukaerarako Cancellararen erantzuna GOODBYE!!!!!  izan zen.

Eta 127km-ren ondoren azkenean Astorgara iritsi ginen, hori bai, bertara sartzeko enzerrona politak jarri zizkiguten.

Iritsi eta alberge bila hasi ginen. Plaza batean exeri eta telefonoz deika hasi ginen. Horrela geundela, gure artean begiratu eta kapritxo bat merezita genuela iruditu zitzaigun. Zein izan kapritxo hori eta HOTAL EDER BATETAN DUTXATU ETA LO EGIN!!!!!!


Ederra hostala, herria eta nola ez afaldu genuen Italianoa, gomendagarria dena!!!

Afal ostean kubata eder bat hartu genuen kategoriko taberna batetan. Juergan jarraitzeko gutxi falta izan zitzaigun baina..... beraz, lasai Astorga, bueltatuko garela zorrak kitatzera!!!!!!!!!!!